Telefon zaufania
801 889 880
czynny codziennie
w godz. 17-22
Poradnik rodzica
Ciągła emocjonalna huśtawka, impulsywność i granie mimo składanych obietnic powodują, że udręczony gracz jest na skraju wytrzymałości. Ciągłe pobudzanie, potem „dołek”, „odlatywanie” w fantazje, euforia naprzemiennie z depresją wprowadzają nieprawdopodobny chaos i cierpienie. Uzależnienie powoduje zmiany osobowości. Gracz staje się nieprzewidywalny, naprzemiennie zmienia mniemanie na swój temat. Gdy uważa się za złego człowieka, w poczuciu winy i wstydu pozwala innym naruszać własne granice, a gdy czuje się wielkim, najlepszym, uważa, że nikogo nie potrzebuje. Czym jest mechanizm rozproszonego ja? O tym w poniższym artykule opowiada Barbara Wojewódzka, certyfikowana specjalistka psychoterapii uzależnień.
zobacz więcejZdesperowany hazardzista nie cofnie się przed niczym, aby zdobyć środki na grę. Członkowie rodziny “przerabiają” więc okradzioną skarbonkę dzieci, pożyczanie pieniędzy od bliskich, znajomych, sąsiadów czy prawie obcych ludzi. Kłamstwo w rodzinie z problemem hazardu staje się chlebem powszednim i ostatecznie niszczy wzajemne zaufanie. Bardzo trudno jest myśleć o hazardziście jak o osobie chorej i umieć postrzegać jej kłamstwa jako nałogowy sposób zniekształcania rzeczywistości. Chociaż hazard oznacza ryzykowne przedsięwzięcie, którego wynik zależy wyłącznie od przypadku, to gracze mają w tej sprawie bardzo magiczne podejście, które wynika z uzależnienia i typowego dla niego mechanizmu iluzji i zaprzeczania.
Na uzależnienia behawioralne szczególnie narażeni są młodzi ludzie. Gry i uprawianie hazardu są dla nich metodą na przeżywanie ekscytacji, nieznanego dotąd podniecenia, ogólnie bardzo silnych emocji. Hazard jest dla nich sposobem, by uciec od rzeczywistości. Poprzez ekscytującą grę wchodzą w pewną iluzję, która daje im nadzieję na uzupełnienie realnego życia w sposób, który wydaje się im atrakcyjniejszy. Jednak hazard to nie niewinna zabawa - nadmierne granie może nieść za sobą bardzo poważne konsekwencje...
zobacz więcejAdam uciekał w grę, gdzie czuł, że ma kontrolę nad swoim życiem. Nawet przegrane nie zniechęcały go do zmiany zachowań. Wręcz przeciwnie, pobudzały do kontynuowania gry, do odgrywania się. Bo u hazardzisty w sferze jego emocji dochodzi do pewnych zmian, które prowadzą do poszukiwania sposobu na natychmiastową poprawę samopoczucia, skutecznie motywując do chodzenia "na skróty". Jak dochodzi do tych zmian? O tym poniżej.
zobacz więcejJeśli twoją ulubioną rozrywką są zakłady bukmacherskie, totolotek lub gry hazardowe, chociażby online, miej się na baczności. To „zabawy”, które bardzo wciągają i mogą mieć na ciebie toksyczny wpływ. Dowiedz się co robić, kiedy niewinne obstawianie przekształca się w uzależnienie, co świadczy o tym, że nałóg już się w tobie rozwija i dokąd zwrócić się po pomoc.
zobacz więcejLubisz grać, ale zdajesz sobie sprawę z tego, że gra może uzależnić? Nie chcesz sprawić problemów bliskim i chcesz wiedzieć, jak grać bezpiecznie? A może zastanawiasz się, czy w ogóle to jest możliwe? Dowiedz się, czym różni się hazard niskiego ryzyka od szkodliwego hazardu, poznaj czynniki zbliżające do uzależnienia i… bądź bezpieczny!
zobacz więcejChoć hazard zwykle kojarzony jest z mężczyznami, problem nałogowego hazardu nie omija również kobiet. Kobiety uprawiające hazard są jednocześnie oceniane surowiej niż mężczyźni borykający się z tym problemem. Inne też, jak się okazuje, bywają uwarunkowania psychologiczne, społeczne i kulturowe związane z popadaniem w nałóg przez kobiety. Zatem i pomoc terapeutyczna powinna być dostosowana do ich potrzeb i oczekiwań.
zobacz więcejJeszcze do niedawna rozumiano patologiczny hazard w kategoriach przymusu, za którym stoi potrzeba obniżenia napięcia, a nie uzależnienia związanego z odczuwaniem pragnienia intensywnej przyjemności. W 1980 roku, podczas aktualizacji Diagnostic and Statistical Manuał of Mental Disorders (DSM - międzynarodowa klasyfikacja zaburzeń) Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) oficjalnie sklasyfikowało hazard patologiczny jako zaburzenie kontroli impulsów, które obejmuje min. kleptomanię, piromanię i trichotillomanię.
zobacz więcej"Muszę się odegrać", "muszę zaimponować innym", "mogę wszystko" to tylko niektóre z postaw czy przeświadczeń wpływających na zwiększającą się intensywność gry. Eskalację hazardu trudno zatrzymać, ale nie jest to niemożliwe.
zobacz więcejJak to się dzieje, że osoby uzależnione całymi latami oddają się grze, chociaż niszczy to ich życie? Tracą wszystko, co mają: rodzinę, pracę, przyjaciół, wszelkie dobra materialne - mieszkania, samochody. A jednak grają dalej.
zobacz więcejSzukaj
Szukaj
Strefa profesjonalistów
Kontakt
Strona współfinansowana ze środków Funduszu Rozwiązywania Problemów Hazardowych