Mechanizmy zaburzeń odżywiania

Bulimia psychiczna po raz pierwszy jako samodzielna jednostka chorobowa pojawiła się w klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Autorami pierwszego naukowego opisu tej jednostki chorobowej byli H. Bruch i G. Russel. Uważali ją za groźnie rokującą odmianę anoreksji. Nazwa pochodzi od słowa bulimis (dosłownie „byczy głód”), określenie to było używane dla opisu chorych z „wilczym apetytem” już w starożytności. Przebieg bulimii psychicznej bywa różny. Przeważnie występuje u kobiet, które wcześniej stosowały różne diety odchudzające, stopniowo wpadając w rodzaj błędnego koła. Niełatwo stosować przez dłuższy okres czasu bardzo rygorystyczne ograniczenia dietetyczne, organizm rekompensuje je sobie krótszymi lub dłuższymi fazami odczuwania zwiększonego apetytu- następuje powrót...

Anoreksja (anorexia nervosa, jadłowstręt psychiczny) i bulimia (bulimia nervosa, żarłoczność psychiczna) są najczęściej diagnozowanymi zaburzeniami odżywiania. Występują częściej u kobiet niż u mężczyzn, a najwięcej przypadków zachorowań obserwuje się w okresie dorastania. Możliwych przyczyn tych chorób jest wiele. Na powstanie i utrzymywanie się anoreksji i bulimii ma wpływ równie wiele nakładających się na siebie czynników. Waga osób diagnozowanych na anoreksję nie przekracza 85% wagi oczekiwanej dla danego wzrostu i wieku. Jednak diagnoza nie opiera się jedynie na niskiej wadze chorego. U chorych stwierdza się również duże zniekształcenia w postrzeganiu własnego ciała. Osoby takie uważają siebie za zbyt grube a swoją wagę za zbyt wysoką. Obecny jest u nich...

Przebiega dość nietypowo: bulimicy z niepohamowanym uczuciem łapczywości objadają się aż do uczucia osłabienia, a następnie nękani wyrzutami sumienia, pozbywają się nadmiernej ilości pokarmu wymiotami, stosowaniem środków przeczyszczających i leków moczopędnych. Stosowanie tak drastycznych metod prowadzi do bardzo poważnych zaburzeń w stanie zdrowia fizycznego i psychicznego. W wielu przypadkach nieleczona bulimia kończy się śmiercią na skutek zaburzeń w układzie sercowo-naczyniowym, rozległych infekcji czy samobójstw. Od 1987 roku Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne zaliczyło bulimię do jednostek chorobowych z grupy zaburzeń odżywiania się. Kto choruje? Ponad 90% osób borykających się z bulimią to kobiety. Początek choroby może leżeć u podstaw rozmaitych, często dramatycznych sytuacji życiowych jak: śmierć lub ciężka...

Zawsze zaczyna się niewinnie. Najpierw rezygnują ze słodyczy i kolacji, wiadomo jedzenie po 18-stej idzie w boczki i bioderka. Kilkanaście razy dziennie patrzą w lustro, w swoje odbicia w wystawach sklepowych, na swój cień. Zawsze jest ich za dużo. Później rezygnują z chleba i ziemniaków i kolejnego posiłku. Biegają, pływają, gimnastykują się. Wchodzą na wagę rano i wieczorem. I zawsze za dużo ważą. Rezygnują z kolejnych produktów, zapijają głód. Rezygnują z życia, choć nigdy do tego się nie przyznają. Nienawidzą siebie? Pragną być takie jak te wszystkie piękne nieziemskie istoty z reklam, gazet, filmów. Chcą być jak te kobiety, które odnoszą sukces, bo są smukłe, zgrabne i powabne. Zawsze zaczyna się niewinnie....

Nałogi bywają różne – na świecie są hazardziści, pracoholicy, zakupoholicy… Są też tacy, których nałogiem jest jedzenie. Jakie są przyczyny zajadania emocji? Nagły, nieopanowany głód Stres w pracy, problemy w rodzinie, natłok spraw do załatwienie, życie pod presją czasu i milion niezałatwionych spraw to główne przyczyny wywołujące poczucie przygnębienia i zdenerwowania wśród ludzi. Do nich czasem dołącza się niska samoocena i brak wiary we własne siły. Zajadanie emocji może być spowodowane konkretną stresową sytuacją, nudą czy konsekwencją samotności. Zdarza się też tak, że cierpią na to osoby mające przykre doświadczenia z dzieciństwa. Czują się, jakby nie mogły nic poradzić na niesprawiedliwości życia i zamiast próbować rozwiązywać swoje...