Zaburzenia odżywiania

Jedzenioholizm to kolejny nałóg, w którego istnienie laikom trudno uwierzyć. Bez uzależniających substancji chemicznych (papierosy, alkohol) można funkcjonować, bez jedzenia – nie, bo jest nam niezbędne do życia. Gdzie przebiega granica między zdrową, towarzyszącą biesiadowaniu radością z jedzenia a chorobą? Jedzenioholizm, jak każde uzależnienie, zaczyna się niewinnie. Lubimy jeść, więc zdarza nam się pochłonąć dużą porcję, a potem jeszcze wziąć dokładkę. Szczególnie wtedy, popadamy w gorszy albo euforyczny nastrój. Waga rośnie, więc czujemy się winni i próbujemy zniwelować skutki obżarstwa albo ukryć je przed otoczeniem, które zaczyna reagować na nasz problem. Im gorsze samopoczucie psychiczne, tym częściej sięgamy do lodówki, tak...

Trudno uwierzyć w samo istnienie nałogu zwanego jedzenioholizmem. Jeszcze trudniej laikowi zrozumieć, dlaczego inni w taki nałóg popadają. Jak to się dzieje, że ktoś staje się jedzenioholikiem? Jakie osoby są najbardziej zagrożone tym rodzajem uzależnienia? Na rozwój jedzenioholizmu, podobnie jak na rozwój innych uzależnień behawioralnych, wpływa wiele różnorodnych czynników. Wymienia się wśród nich czynniki genetyczne, środowiskowe i psychologiczne. Wśród tych pierwszych sytuują się predyspozycje, na które nie mamy świadomego wpływu, to czynniki biologiczne. Należą do nich na przykład zaburzenia mechanizmów odpowiadających za brak apetytu czy uszkodzenie ośrodka sytości i głodu - wówczas organizm nie wysyła do mózgu człowieka informacji, że jedzenia już dość. Przyczyną...

Bulimia psychiczna po raz pierwszy jako samodzielna jednostka chorobowa pojawiła się w klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Autorami pierwszego naukowego opisu tej jednostki chorobowej byli H. Bruch i G. Russel. Uważali ją za groźnie rokującą odmianę anoreksji. Nazwa pochodzi od słowa bulimis (dosłownie „byczy głód”), określenie to było używane dla opisu chorych z „wilczym apetytem” już w starożytności. Przebieg bulimii psychicznej bywa różny. Przeważnie występuje u kobiet, które wcześniej stosowały różne diety odchudzające, stopniowo wpadając w rodzaj błędnego koła. Niełatwo stosować przez dłuższy okres czasu bardzo rygorystyczne ograniczenia dietetyczne, organizm rekompensuje je sobie krótszymi lub dłuższymi fazami odczuwania zwiększonego apetytu- następuje powrót...

Artykuł przeznaczony dla rodziców przedstawiający w prosty sposób problematykę anoreksji, czyli jadłowstrętu psychicznego. Podkreślono znaczenie prawidłowego funkcjonowania rodziny oraz sygnały alarmowe, które powinny skłaniać do konsultacji z psychologiem i lekarzem. „(...) Moja córka prawie nic nie... Gotuje nam często obiady, ale chyba sama ich nie próbuje. Najpierw przestała jeść mięso a teraz pieczywo i ziemniaki. Martwię się bardzo o nią. W ogóle stała się jakaś dziwna, nerwowa i bardzo dużo się uczy. Coraz rzadziej wychodzi gdzieś z koleżankami, za to siedzi nad książkami do późna w nocy. Nie wiem ile waży, bo nie chce mi powiedzieć, ale na pewno bardzo zeszczuplała (...)” „(...) Ja nie wiem czy...

Anoreksja (anorexia nervosa, jadłowstręt psychiczny) i bulimia (bulimia nervosa, żarłoczność psychiczna) są najczęściej diagnozowanymi zaburzeniami odżywiania. Występują częściej u kobiet niż u mężczyzn, a najwięcej przypadków zachorowań obserwuje się w okresie dorastania. Możliwych przyczyn tych chorób jest wiele. Na powstanie i utrzymywanie się anoreksji i bulimii ma wpływ równie wiele nakładających się na siebie czynników. Waga osób diagnozowanych na anoreksję nie przekracza 85% wagi oczekiwanej dla danego wzrostu i wieku. Jednak diagnoza nie opiera się jedynie na niskiej wadze chorego. U chorych stwierdza się również duże zniekształcenia w postrzeganiu własnego ciała. Osoby takie uważają siebie za zbyt grube a swoją wagę za zbyt wysoką. Obecny jest u nich...